Heriotza ikusten dugunean, normalean ez da gurea izaten, baina haren isladan ikusten gara, eta gure etorkizunari buruzko galdera erantzun gabeek sufriarazten gaituzte. Galerak min jasanezinak sortzen ditu. Maitatua den pertsona baten heriotza ustekabean gertatzen da, unean bertan eta aurreikusi gabe, arrazoi edo justifikaziorik gabe. Delirioak dena nahas dezake, iragana edertu, gure munduaren ikuspegia dramatikoki ilundu edo bizitako egoerak etengabe berriz sortzera eraman gaitzake, analisi obsesibo jarraitu batean murgiltzeko. «Ni»-ak «besteekin» elkarlanean aritzen da, kontsolamendu eta itxaropen bila berriro sortuz, sarritan ase gabe. Musikak Kristoren heriotza kantatzen du, unibertsoaren tragedia handia, bizitzako uneren batean norberarena eta pertsonala bihurtzen dena. Gorputza eta haren zatiak aktorea osatzen dute, bi arima hartzen dituena –Jesusen maitasuna gogorarazten duena eta bere haurtzaroko basoan igerian dabilena, haren galera ulertzeko helburu bakarrarekin. Pieza hau Dietrich Buxtehude-ren Membra Jesu Nostri (1680) obraren antzezpena da. Zazpi kantataz osatutako ziklo hau Kristoren oinei, belaunei, eskuenei, saihetsari, bularrari, bihotzari eta buruari eskaintzen zaie, eta Eneko Sagardoy aktoreak idatzi eta interpretatutako testuarekin uztartuko da. Testuak moto istripu suposatu batean betiko desagertzen den gizon baten istorioa kontatzen du, eta geratzen den pertsonaren maitasunaz hitz egiten du.

Heriotza ikusten dugunean, normalean ez da gurea izaten, baina haren isladan ikusten gara, eta gure etorkizunari buruzko galdera erantzun gabeek sufriarazten gaituzte. Galerak min jasanezinak sortzen ditu. Maitatua den pertsona baten heriotza ustekabean gertatzen da, unean bertan eta aurreikusi gabe, arrazoi edo justifikaziorik gabe. Delirioak dena nahas dezake, iragana edertu, gure munduaren ikuspegia dramatikoki ilundu edo bizitako egoerak etengabe berriz sortzera eraman gaitzake, analisi obsesibo jarraitu batean murgiltzeko. «Ni»-ak «besteekin» elkarlanean aritzen da, kontsolamendu eta itxaropen bila berriro sortuz, sarritan ase gabe. Musikak Kristoren heriotza kantatzen du, unibertsoaren tragedia handia, bizitzako uneren batean norberarena eta pertsonala bihurtzen dena. Gorputza eta haren zatiak aktorea osatzen dute, bi arima hartzen dituena –Jesusen maitasuna gogorarazten duena eta bere haurtzaroko basoan igerian dabilena, haren galera ulertzeko helburu bakarrarekin. Pieza hau Dietrich Buxtehude-ren Membra Jesu Nostri (1680) obraren antzezpena da. Zazpi kantataz osatutako ziklo hau Kristoren oinei, belaunei, eskuenei, saihetsari, bularrari, bihotzari eta buruari eskaintzen zaie, eta Eneko Sagardoy aktoreak idatzi eta interpretatutako testuarekin uztartuko da. Testuak moto istripu suposatu batean betiko desagertzen den gizon baten istorioa kontatzen du, eta geratzen den pertsonaren maitasunaz hitz egiten du.